
- هوش مصنوعی در حال تحول در حوزه بهداشت و درمان با نوآوریهایی مانند چتباتهای هوش مصنوعی است که به دقت تشخیصی تا 90 درصد دست مییابند و نشانهای از تغییر به سمت کارایی و نوآوری هستند.
- هیجان پیرامون هوش مصنوعی در بهداشت و درمان با بدبینی به دلیل عدم برابری در مسئولیتها تعدیل شده است؛ هوش مصنوعی اغلب به استانداردهای بالاتری نسبت به پزشکان انسانی مورد سنجش قرار میگیرد که معضلات اخلاقی را به وجود میآورد.
- منتقدان استدلال میکنند که هوش مصنوعی فاقد ویژگیهای انسانی مانند همدلی و قضاوت دقیق است که در پزشکی حیاتی هستند، با وجود تواناییهایش در تحلیل داده و شناسایی الگوها.
- نگرانیهای اخلاقی در مورد نیروی کار پشت توسعه هوش مصنوعی وجود دارد، با اینکه بسیاری از گردآوری دادهها به کارگران در شرایط نامناسب در کشورهای در حال توسعه واگذار شده است.
- محدودیتهای هوش مصنوعی، مانند ناتوانی در درک معنا و خطرات “توهم”، سوالاتی را درباره قابلیت اطمینان و شفافیت مدلهای مبتنی بر هوش مصنوعی مطرح میکند.
- فراخوانی برای نوآوری مسئولانه در هوش مصنوعی بر اهمیت همراستا کردن پیشرفتهای فناوری با دستورالعملهای اخلاقی تأکید میکند تا تعادلی بین جاهطلبی و کرامت انسانی برقرار شود.
یک نغمه از خوشبینی و بدبینی پیرامون نقش در حال رشد هوش مصنوعی در بهداشت و درمان وجود دارد—حوزهای پر از پیچیدگی و ریسکهای بالا. در قلب این تغییر تکنولوژیکی، چتباتهای هوش مصنوعی در حال ایجاد موج هستند و دقت تشخیصی را به نمایش میگذارند که قبلاً غیرقابل تصور بود. با گزارشهایی از دقت شگفتانگیز، که در برخی موارد به 90 درصد میرسد، این دستیاران دیجیتال در حال هل دادن شیوههای سنتی به سمت یک عصر جدید از کارایی و نوآوری هستند.
اگر سطح براق تبلیغات را کنار بزنید، داستانی را مییابید که شگفتی و احتیاط را در هم میآمیزد. ناندان نیلیکانی، یکی از بنیانگذاران Infosys، پرچم را در مورد درک عمومی بالا میبرد و به تفاوت در انتظارات بین انسانها و هوش مصنوعی اشاره میکند. در حالی که اشتباهات انسانی اغلب با درک یا عفو مواجه میشوند، خطاهای هوش مصنوعی—هرچند کوچک—مورد بررسی شدید قرار میگیرند. این عدم برابری در مسئولیتها معضلات اخلاقی را به وجود میآورد، بهویژه در حوزههای بحرانی مانند بهداشت و درمان که زندگیها در خطر است.
با وجود تشویقهای غولهای فناوری مانند بیل گیتس، که آیندهای را تصور میکنند که در آن هوش مصنوعی میتواند پزشکان انسانی را جایگزین کند، بحث همچنان شدید است. منتقدان اشاره میکنند که در حالی که هوش مصنوعی میتواند در شناسایی الگوها و تحلیل دادهها برتری داشته باشد، فاقد قضاوت دقیق، همدلی و استدلال منطقی است که در پزشکی ضروری هستند. لمس انسانی، هنر خاموش برقراری ارتباط عاطفی و زمینهای با بیماران، همچنان فراتر از دسترس طبیعت باینری هوش مصنوعی است.
در پشت این چهرههای دیجیتال، کارگران قرار دارند که اغلب دیده نمیشوند. مجموعههای داده وسیع که به این سیستمهای هوش مصنوعی تغذیه میشود، از طریق ساعتها کار دقیق گردآوری میشوند—بخش عمدهای از آن به کارگران در کشورهای در حال توسعه تحت شرایط نامناسب واگذار شده است. این موضوع سوالات ناخوشایندی را درباره هزینههای اخلاقی ظهور هوش مصنوعی به وجود میآورد؛ با پیشرفت فناوری، مسئولیت ما نسبت به کسانی که رشد آن را تغذیه میکنند نیز باید افزایش یابد.
یک گروه از صداها در حال ظهور است که در برابر مبالغهای که معمولاً همراه با پیشرفتهای هوش مصنوعی است، هشدار میدهند. پیشگامانی مانند یان لِکون و منتقدانی از جمله گری مارکوس به طور واضح استدلال میکنند که مدلهای فعلی هوش مصنوعی، که توسط مدلهای زبانی بزرگ (LLMs) هدایت میشوند، به دلیل ناتوانی در درک واقعی معنا یا حقیقت محدود هستند. حتی در میان مجموعههای داده وسیع، هوش مصنوعی مستعد “توهم” یا جعل اطلاعات است که نگرانیهایی را درباره قابلیت اطمینان و شفافیت به وجود میآورد.
در این مرحله تحولآفرین، محتوای بحث هوش مصنوعی نه تنها بر تواناییهای تکنولوژیکی آن بلکه بر تأثیرات اجتماعیاش متمرکز است. وعدههای دستیابی به هوش عمومی مصنوعی عناوین sensational را به همراه دارد و سایه رقابتهای ژئوپولیتیکی فوریت و سرمایهگذاری را تقویت میکند. با این حال، این روایتها اغلب مسائل حیاتی مانند اطلاعات غلط، جرایم سایبری و استثمار نیروی کار را پنهان میکنند.
در حالی که ما بر لبه این تحول دیجیتال ایستادهایم، فراخوانی برای نوآوری مسئولانه بلندتر میشود. پتانسیل هوش مصنوعی برای انقلاب در حوزههایی مانند پزشکی غیرقابل انکار است، اما توسعه آن باید با دستورالعملهای اخلاقی ملموس همراستا باشد که هم جاهطلبی تکنولوژیکی و هم کرامت انسانی را بر دوش بگیرد. چالش در این است که مسیری را پیمایش کنیم که در آن نوآوری و احتیاط دست در دست هم بروند و آیندهای را شکل دهند که نه کاملاً یوتوپیایی باشد و نه به طور کورکورانه دیستوپیایی—آیندهای که بر اساس اصالت و نوعدوستی بنا شده باشد.
آیا هوش مصنوعی آماده است تا پزشکان را جایگزین کند؟ حقیقت پشت تبلیغات
نقش هوش مصنوعی در بهداشت و درمان: یک دیدگاه متعادل
هوش مصنوعی (AI) در حال ایجاد مسیرهای جدید در حوزه بهداشت و درمان است و وعده کارایی، دقت و امکان نوآوری تحولآفرین را میدهد. با این حال، نورافکن بر روی هوش مصنوعی در این بخش هم با خوشبینی روشن شده و هم با بدبینی تاریک است. گزارشها نشان میدهند که چتباتهای هوش مصنوعی که اغلب در سناریوهای تشخیصی استفاده میشوند، به دقتهایی تا 90 درصد دست مییابند، اما این اعداد نیازمند بررسی بیشتر برای درک تصویر بزرگتر هستند.
فراتر از الگوریتم: معضلات اخلاقی و اجتماعی
یکی از انتقادات غالب در مورد پذیرش هوش مصنوعی در بهداشت و درمان، عدم همدلی آن است. در حالی که فناوریها در شناسایی الگوها و تحلیل دادهها برتری دارند، در ارائه قضاوت انسانی دقیق ناتوان هستند. پزشکی نیازمند یک ارتباط عاطفی عمیق و درک زمینهای است که به طور تاریخی به لمس انسانی نسبت داده میشود، که هوش مصنوعی در حال حاضر نمیتواند آن را تقلید کند.
این محدودیت نیاز به طراحی ابزارهای هوش مصنوعی در حوزه بهداشت و درمان به عنوان فناوریهای کمکی به جای جایگزین را مشخص میکند—تقویت تخصص انسانی به جای تصرف آن. علاوه بر این، سوالات اخلاقی از واگذاری کار به منظور گردآوری مجموعههای داده وسیع هوش مصنوعی، که اغلب بر دوش کشورهای در حال توسعه تحت شرایط ناامیدکننده است، به وجود میآید.
روندهای بازار و پیشبینیهای صنعتی
بازار هوش مصنوعی و بهداشت و درمان انتظار میرود به طور قابل توجهی رشد کند، با پیشبینیهایی که اندازه بازار به 45.2 میلیارد دلار تا سال 2026 میرسد (منبع: Markets and Markets). این مسیر رشد بر نیاز به توسعه اخلاقی و پایدار ابزارهای هوش مصنوعی تأکید میکند و نشاندهنده تعهد به شیوههای استخدام اخلاقی و استفاده مسئولانه از هوش مصنوعی است.
موارد استفاده و مثالها
پیادهسازی هوش مصنوعی در بهداشت و درمان امیدوارکننده است و کاربردهایی از تفسیر رادیولوژی مبتنی بر هوش مصنوعی تا برنامههای درمانی شخصیسازی شده از طریق مدلهای یادگیری ماشین را شامل میشود. موفقیت در یکپارچهسازی سیستمهای هوش مصنوعی در جریانهای پزشکی موجود نهفته است، به طوری که اطمینان حاصل شود که آنها مکمل—نه مختل کننده—روشهای پزشکان هستند.
چالشها و توسعه هوش مصنوعی اخلاقی
منتقدانی مانند یان لِکون و گری مارکوس در برابر وابستگی بیش از حد به مدلهای زبانی بزرگ هشدار میدهند به دلیل محدودیتهایشان، مانند “توهمات”—زمانهایی که هوش مصنوعی اطلاعات نادرست یا گمراهکننده تولید میکند. شفافیت و قابلیت اطمینان باید در سفر توسعه هوش مصنوعی به واژههای کلیدی تبدیل شوند.
نکات برای افزایش قابلیت اطمینان هوش مصنوعی در بهداشت و درمان
1. ترکیب شهود انسانی و هوش مصنوعی:
راهحلهای هوش مصنوعی را فعال کنید که شهود انسانی را تکمیل کند. تصمیمات بالینی باید از یک مدل ترکیبی ناشی شود که در آن هوش مصنوعی بینشهای دادهای ارائه میدهد و متخصصان بهداشت و درمان زمینه و همدلی را اضافه میکنند.
2. تمرکز بر شفافیت:
شفافیت مدلهای هوش مصنوعی را با اطمینان از اینکه الگوریتمها و مجموعههای داده برای بررسی همتا باز هستند، افزایش دهید و اعتماد را در میان متخصصان پزشکی و بیماران تقویت کنید.
3. اولویت دادن به شیوههای کار اخلاقی:
شرکتها را تشویق کنید تا شیوههای کار عادلانه را اتخاذ کنند و برای شرایط کاری برابر برای همه مشارکتکنندگان که از طریق گردآوری و نگهداری دادهها از نوآوریهای هوش مصنوعی حمایت میکنند، تلاش کنند.
توصیههای عملی
– سرمایهگذاری آموزشی: نسل بعدی پزشکان را با مهارتهای لازم برای استفاده مؤثر از ابزارهای هوش مصنوعی مجهز کنید.
– حسابرسیهای منظم: حسابرسیهای منظم را معرفی کنید تا اطمینان حاصل شود که سیستمهای هوش مصنوعی در حال استفاده از دستورالعملهای اخلاقی پیروی میکنند و امنیت دادههای بیماران را حفظ میکنند.
– آگاهی عمومی: آگاهی عمومی را در مورد نقش، پتانسیل و محدودیتهای هوش مصنوعی افزایش دهید تا انتظارات واقعی ایجاد کرده و اعتماد را تقویت کنید.
نتیجهگیری: پیمایش آینده با احتیاط و نوآوری
پتانسیل هوش مصنوعی در انقلاب بهداشت و درمان غیرقابل انکار است، اما باید با رعایت دستورالعملهای اخلاقی که اطمینان حاصل میکند نوآوری کرامت انسانی را حفظ و ارتقا میدهد، با احتیاط پیش برود. یک رویکرد متعادل، جایی که هوش مصنوعی از متخصصان بهداشت و درمان حمایت میکند بدون اینکه بر آنها سایه بیفکند، به عنوان محتاطانهترین مسیر پیش رو قرار دارد.
برای کسب اطلاعات بیشتر در مورد هوش مصنوعی و تلاقی آن با بخش بهداشت و درمان، به IBM مراجعه کنید و درباره توسعههای جاری و ابتکارات هوش مصنوعی اخلاقی بیشتر بیاموزید.