Groene Waterstofproductie in 2025: De Dageraad van een Schone Energietransitie. Verken Marktgroei, Game-Changing Technologieën en de Routekaart naar een Netto-Nul Toekomst.
- Executive Summary: De 2025 Marktinflectie van Groene Waterstof
- Wereldwijde Marktgrootte & Prognose (2025–2030): CAGR en Regionale Leiders
- Belangrijke Aanjagers: Beleid, Investering en Decarbonisatie Mandaten
- Elektrolyzer Technologieën: PEM, Alkalisch en Solid Oxide Innovaties
- Belangrijke Spelers & Projecten: Industrie Leiders en Vlaggenschipinitiatieven
- Kosten Trajecten: CAPEX, OPEX en Genormaliseerde Waterstofkostentrends
- Supply Chain & Infrastructuur: Opschaling van Productie en Distributie
- Eindgebruik Sectoren: Mobiliteit, Industrie, Energie en Exportmarkten
- Uitdagingen & Belemmeringen: Technologie, Regelgeving en Marktacceptatie
- Toekomstige Vooruitzichten: Strategische Routekaarten en Markt Scenario’s 2030+
- Bronnen & Referenties
Executive Summary: De 2025 Marktinflectie van Groene Waterstof
De productie van groene waterstof staat op het punt een cruciale transformatie te ondergaan in 2025, wat een belangrijke inflectiepunt markeert voor de wereldwijde energietransitie. Terwijl landen hun decarbonisatie-inspanningen intensiveren, is groene waterstof—geproduceerd via elektrolyse aangedreven door hernieuwbare energie—opgekomen als een hoeksteen technologie voor moeilijk te decarboniseren sectoren zoals zware industrie, chemie en langeafstandstransport. In 2025 wordt verwacht dat de sector zal overschakelen van pilot- en demonstratieprojecten naar de eerste golf van commerciële schaalinstallaties, aangedreven door dalende elektrolyzerkosten, toenemende hernieuwbare capaciteit en ondersteunende beleidskaders.
Belangrijke spelers in de industrie versnellen de inzet. Siemens Energy en thyssenkrupp schalen de productie van elektrolyzers op gigawatt-schaal, gericht op zowel de Europese als de wereldwijde markten. Nel ASA, een Noorse pionier, breidt zijn productie van alkalische en PEM elektrolyzers uit, met als doel grote projecten in Europa en Noord-Amerika te voorzien. ITM Power in het VK verhoogt de capaciteit van zijn Gigafabriek om te voldoen aan de stijgende vraag, terwijl Cummins zijn wereldwijde aanwezigheid benut om elektrolyzersystemen voor industriële en mobiliteitsapplicaties te leveren.
Volgens de Internationale Energie Agentschap zou de mondiale geïnstalleerde elektrolyzer capaciteit tegen het einde van 2025 kunnen oplopen tot 8–10 GW, een tienvoudige stijging ten opzichte van de niveaus in 2022. Deze stijging wordt ondersteund door grote projecten zoals de 20 MW Leuna-installatie in Duitsland (geëxploiteerd door Linde), het 100 MW Haru Oni-project in Chili, en het 200 MW NEOM Groene Waterstofproject in Saoedi-Arabië, een joint venture met Air Products, ACWA Power, en NEOM. Deze projecten worden verwacht nieuwe normen te stellen voor schaal en kosten, met genormaliseerde kosten van groene waterstof die naar verwachting onder de $2/kg zullen dalen in regio’s met overvloedige hernieuwbare energie.
Beleidsmomentum versnelt ook. Het REPowerEU-plan van de Europese Unie richt zich op 10 miljoen ton binnenlandse productie van groene waterstof tegen 2030, met aanzienlijke financiering en regelgevende ondersteuning. De Amerikaanse Inflation Reduction Act biedt belastingkredieten voor productie, wat investeringen in elektrolyzerproductie en projectontwikkeling stimuleert. China integreert ondertussen groene waterstof in zijn nationale energie strategie, met staatsbedrijven zoals Sinopec die projecten van meerdere honderden MW in gebruik nemen.
Tegen 2025 zal de productie van groene waterstof overgaan van vroege inzet naar een fase van snelle opschaling, gecatalyseerd door industriële partnerschappen, technologische innovatie en robuuste beleidssteun. Dit inflectiepunt zal de basis leggen voor de rol van groene waterstof als een mainstream energie vector in de komende jaren.
Wereldwijde Marktgrootte & Prognose (2025–2030): CAGR en Regionale Leiders
De wereldwijde markt voor de productie van groene waterstof staat op het punt aanzienlijke uitbreiding te ondergaan tussen 2025 en 2030, aangedreven door decarbonisatiedoelen, dalende kosten van hernieuwbare energie en aankondigingen van grootschalige projecten. Vanaf 2025 wordt verwacht dat de geïnstalleerde mondiale elektrolyzer capaciteit meer dan 10 GW zal overschrijden, een aanzienlijke stijging ten opzichte van minder dan 1 GW in 2022. Deze snelle groei wordt ondersteund door grote investeringen en beleidssteun in belangrijke regio’s, met name Europa, het Midden-Oosten, Australië en delen van Azië.
Europa zal naar verwachting de leidende regio blijven voor de productie van groene waterstof tot 2030, versterkt door de ambitieuze doelen van de Europese Unie onder het REPowerEU-plan, dat streeft naar 10 miljoen ton binnenlandse productie van hernieuwbare waterstof tegen 2030. Verschillende vlaggenschipprojecten zijn in uitvoering, waaronder de 200 MW “Refhyne II” elektrolyzer in Duitsland en het 20 MW “H2FUTURE” project in Oostenrijk, beide met belangrijke spelers uit de industrie zoals Siemens Energy en Linde. De leiderschap van de regio wordt verder ondersteund door sterke beleidskaders en grensoverschrijdende infrastructuurinitiatieven.
Het Midden-Oosten, met name Saoedi-Arabië en de Verenigde Arabische Emiraten, komt op als een wereldwijde hub voor grootschalige export van groene waterstof. Het NEOM-project in Saoedi-Arabië, een joint venture tussen ACWA Power, Air Products en NEOM, is van plan een van de grootste groene waterstofinstallaties ter wereld te leveren, met een doelstelling van 650 ton waterstofproductie per dag tegen 2026. Australië vordert ook snel, met bedrijven zoals Fortescue en CWP Global die gigawatt-schaalprojecten ontwikkelen gericht op zowel binnenlands gebruik als export naar Azië.
China versnelt zijn groene waterstofambities en maakt gebruik van zijn dominantie in de productie van zonne- en windenergie. Staatsbedrijven zoals Sinopec nemen grote elektrolyzerinstallaties in gebruik, met het Kuqa-project in Xinjiang dat streeft naar een jaarlijkse productie van 20.000 ton groene waterstof. Ondertussen investeren Japan en Zuid-Korea in supply chain-partnerschappen en pilotprojecten om toekomstige importen veilig te stellen en de binnenlandse productie te ontwikkelen.
Marktprognoses voor 2025–2030 geven aan dat de samengestelde jaarlijkse groei (CAGR) voor de wereldwijde productiecapaciteit van groene waterstof tussen de 40% en 55% zal liggen. Tegen 2030 zou de geïnstalleerde elektrolyzer capaciteit wereldwijd kunnen oplopen tot 100–150 GW, waarbij Europa, het Midden-Oosten en Australië het merendeel van de nieuwe capaciteit voor hun rekening nemen. De marktperspectieven blijven zeer dynamisch, met verdere versnelling mogelijk als beleidsprikkels, technologiekosten en infrastructuurontwikkeling blijven aansluiten.
Belangrijke Aanjagers: Beleid, Investering en Decarbonisatie Mandaten
De versnelling van de productie van groene waterstof in 2025 wordt fundamenteel aangedreven door een samensmelting van beleidsinitiatieven, investeringsstromen en decarbonisatie mandaten in belangrijke economieën. Overheden erkennen steeds meer groene waterstof—geproduceerd via elektrolyse aangedreven door hernieuwbare energie—als een hoeksteen voor het bereiken van netto-nul doelstellingen, met name in moeilijk te decarboniseren sectoren zoals zware industrie, chemie en langeafstandstransport.
In de Europese Unie heeft de Europese Commissie ambitieuze doelen gesteld onder haar Waterstofstrategie, met als doel 10 miljoen ton binnenlandse hernieuwbare waterstofproductie tegen 2030. Het “Fit for 55” pakket van de EU en het REPowerEU-plan storten miljarden euro’s in de inzet van elektrolyzers, infrastructuur en grensoverschrijdende waterstofcorridors. Nationale regeringen, zoals Duitsland en Spanje, aanvullen deze inspanningen met hun eigen financiering en regelgevende kaders, waaronder veilingen en Contracts for Difference (CfD’s) om het kostenverschil tussen groene en conventionele waterstof te overbruggen.
In de Verenigde Staten leidt het Amerikaanse Ministerie van Energie het Hydrogen Shot-initiatief, gericht op het verlagen van de kosten van schone waterstof tot $1 per kilogram binnen een decennium. De Inflation Reduction Act (IRA) biedt belastingkredieten voor productie tot $3/kg voor groene waterstof, wat een golf van projectaankondigingen en investeringsverbintenissen stimuleert. Grote energiebedrijven zoals Air Liquide en Plug Power schalen de productie van elektrolyzers en projectontwikkeling op, met verschillende gigawatt-schaalinstallaties die gepland staan om in 2025 en daarna operationeel te worden.
Azië-Pacific komt ook op als een belangrijke regio, met landen zoals Japan, Zuid-Korea en Australië die nationale waterstofstrategieën implementeren. Australië, dat zijn overvloedige hernieuwbare bronnen benut, ondersteunt grootschalige exportgerichte projecten via agentschappen zoals de Australian Renewable Energy Agency (ARENA). Japanse conglomeraten zoals Mitsubishi Heavy Industries en Toshiba investeren in waterstof supply chains en brandstofceltechnologieën, terwijl Zuid-Korea’s Hyundai Heavy Industries vorderingen maakt op het gebied van waterstof aangedreven mobiliteit en infrastructuur.
De particuliere sector investeert sterk, met een verwachte wereldwijde productiecapaciteit van elektrolyzers die tegen 2025 meer dan 60 GW zal bedragen, volgens sectorprognoses. Vooruitstrevende elektrolyzerfabrikanten zoals Nel ASA, thyssenkrupp en Siemens Energy breiden hun productielijnen uit en vormen strategische partnerschappen om te voldoen aan de verwachte vraag. Deze ontwikkelingen worden ondersteund door toenemende bedrijfsdecarbonisatie mandaten, aangezien bedrijven in de staal-, ammoniak- en raffinage sectoren zich inzetten voor de adoptie van koolstofarme waterstof om te voldoen aan strenger wordende emissieregels en ESG-verwachtingen.
Vooruitkijkend wordt verwacht dat de interactie van robuuste beleidssteun, toenemende investeringen en verplichte decarbonisatiedoelen zal leiden tot exponentiële groei in de productiecapaciteit van groene waterstof tot 2025 en de basis zal leggen voor verdere opschaling in de daaropvolgende jaren.
Elektrolyzer Technologieën: PEM, Alkalisch en Solid Oxide Innovaties
Elektrolyzer technologieën staan centraal in de productie van groene waterstof, waarbij Proton Exchange Membrane (PEM), Alkalisch en Solid Oxide Elektrolyzers (SOEC) de primaire benaderingen vertegenwoordigen. Vanaf 2025 versnelt de wereldwijde druk voor decarbonisatie en energiezekerheid de innovatie en inzet van alle drie technologieën, met aanzienlijke investeringen en opschalingsplannen van toonaangevende fabrikanten.
PEM Elektrolyzers winnen aan populariteit vanwege hun snelle responstijden, compacte ontwerp en vermogen om te werken bij variabele belastingen, waardoor ze geschikt zijn voor integratie met intermitterende hernieuwbare energiebronnen. Grote spelers zoals Siemens Energy en Nel Hydrogen breiden hun productiecapaciteiten voor PEM elektrolyzers uit. Bijvoorbeeld, Siemens Energy verhoogt zijn productiecapaciteit op gigawatt-schaal in Duitsland, met als doel te voldoen aan de stijgende vraag naar groene waterstof in Europa en daarbuiten. Nel Hydrogen schaalt ook zijn Herøya-fabriek in Noorwegen op, gericht op kostenreducties door automatisering en schaalvoordelen.
Alkalische Elektrolyzers blijven de meest volwassen en breed toegepaste technologie, gewaardeerd om hun lagere kapitaalkosten en bewezen lange termijn betrouwbaarheid. Bedrijven zoals thyssenkrupp en Cummins zijn leidend in de commercialisering van grootschalige alkalische systemen. thyssenkrupp heeft meerdere projecten van meerdere honderden megawatt aangekondigd, waaronder installaties in het Midden-Oosten en Australië, waarbij gebruik wordt gemaakt van zijn modulaire alkalische platform. Cummins breidt ook zijn wereldwijde aanwezigheid uit, met nieuwe productielocaties in Europa en Noord-Amerika om groeiende projectpijplijnen te ondersteunen.
Solid Oxide Elektrolyzers (SOEC) komen op als een efficiënte optie, vooral aantrekkelijk voor industriële toepassingen waar hoge temperatuur afvalwarmte beschikbaar is. Bloom Energy is een opmerkelijke innovator die commerciële SOEC-systemen implementeert die een hogere elektrische efficiëntie claimen in vergelijking met conventionele elektrolyzers. In 2025 is Bloom Energy bezig met pilotprojecten in de VS en Europa, gericht op integratie met de staal- en chemische industrie.
Vooruitkijkend wordt verwacht dat de komende jaren snelle kostendalingen en prestatieverbeteringen zullen plaatsvinden voor alle elektrolyzertypes, aangedreven door opschaling van de productie, lokalisatie van de toeleveringsketen en voortdurende R&D. Industrieorganisaties zoals de International Association for Hydrogen Energy voorspellen dat tegen 2030 de kosten van elektrolyzers onder de $300/kW kunnen dalen, met systeem efficiënties en levensduur die blijven verbeteren. De samensmelting van technologie-innovatie en beleidssteun positioneert elektrolyzer technologieën als een hoeksteen van de wereldwijde groene waterstofeconomie tot 2025 en daarna.
Belangrijke Spelers & Projecten: Industrie Leiders en Vlaggenschipinitiatieven
De wereldwijde groene waterstofsector evolueert snel, met belangrijke spelers in de industrie en vlaggenschipprojecten die het landschap vormgeven vanaf 2025 en daarna. Groene waterstof—geproduceerd via elektrolyse aangedreven door hernieuwbare energie—heeft aanzienlijke investeringen aangetrokken van energie-giganten, technologiebedrijven en overheden die zich richten op de decarbonisatie van moeilijk te decarboniseren sectoren.
Onder de meest prominente bedrijven springt Siemens Energy eruit vanwege zijn geavanceerde elektrolyzer technologie en betrokkenheid bij grootschalige projecten in Europa en het Midden-Oosten. Siemens Energy is een belangrijke partner in het Haru Oni-project in Chili, dat zich richt op de productie van groene waterstof en synthetische brandstoffen voor export. Evenzo heeft Nel ASA, een Noorse onderneming die gespecialiseerd is in water elektrolyzers, zijn productiecapaciteit uitgebreid om te voldoen aan de stijgende vraag, en levert apparatuur voor projecten in Europa, de VS en Azië.
In het Midden-Oosten heeft NEOM—een Saoedische slimme stadsinitiatief—samengewerkt met Air Products en ACWA Power om een van de grootste groene waterstofinstallaties ter wereld te ontwikkelen. De productie staat gepland om in 2026 te beginnen en het NEOM-project is ontworpen om tot 600 ton groene waterstof per dag te produceren, voornamelijk voor conversie naar ammoniak voor wereldwijde export.
Europa blijft een centrum voor vlaggenschipinitiatieven. ENGIE leidt verschillende projecten, waaronder het HyNetherlands-project, dat zich richt op industriële schaal groene waterstofproductie voor de decarbonisatie van de lokale industrie en transport. Iberdrola, een Spaanse nutsbedrijf, heeft een van de grootste groene waterstofinstallaties van Europa in Puertollano, Spanje, in gebruik genomen, die hernieuwbare waterstof levert aan de meststoffenindustrie.
In de Azië-Pacific regio zijn Toshiba Energy Systems & Solutions en Tokyo Gas bezig met pilotprojecten in Japan, terwijl Fortescue in Australië zwaar investeert in groene waterstofproductie en exportinfrastructuur, met als doel een belangrijke wereldwijde leverancier te worden.
Vooruitkijkend schalen deze industrie leiders de productie van elektrolyzers op, smeden ze cross-sectorale partnerschappen, en beveiligen ze langetermijn afnameovereenkomsten. De komende jaren zullen de commissioning van verschillende gigawatt-schaalprojecten zien, waarbij het Internationale Energie Agentschap voorspelt dat de wereldwijde productiecapaciteit van groene waterstof tegen 2030 meer dan 20 GW zal overschrijden, gedreven door deze vlaggenschipinitiatieven en de voortdurende inzet van belangrijke spelers.
Kosten Trajecten: CAPEX, OPEX en Genormaliseerde Waterstofkostentrends
De kostenstructuur van de productie van groene waterstof ondergaat een snelle transformatie terwijl de sector opschaalt in 2025 en daarna. De twee belangrijkste kostencomponenten—kapitaalinvesteringen (CAPEX) en operationele uitgaven (OPEX)—ervaren beide neerwaartse druk, aangedreven door technologische innovatie, opschaling van de productie en dalende kosten van hernieuwbare energie. Deze trends hebben directe invloed op de genormaliseerde kosten van waterstof (LCOH), een belangrijke maatstaf voor de levensvatbaarheid en concurrentievermogen van projecten.
In 2025 wordt de wereldwijde gewogen gemiddelde CAPEX voor grootschalige alkalische en proton exchange membrane (PEM) elektrolyzers geschat tussen de $500 en $900 per kilowatt, een significante vermindering ten opzichte van waarden boven de $1.200/kW enkele jaren geleden. Grote elektrolyzerfabrikanten zoals Nel ASA, thyssenkrupp en Cummins breiden hun productiecapaciteiten op gigawatt-schaal uit, waarbij ze automatisering en modulaire ontwerpen benutten om de kosten van apparatuur verder te verlagen. Bijvoorbeeld, Nel ASA heeft plannen aangekondigd voor een volledig geautomatiseerde elektrolyzerfabriek die gericht is op een jaarlijkse output van meerdere gigawatt, met als doel de huidige CAPEX-niveaus binnen de komende jaren te halveren.
OPEX, gedomineerd door de kosten van hernieuwbare elektriciteit, vertoont ook een dalende trend. De voortdurende daling van de prijzen voor zonne- en windenergie aankoopovereenkomsten (PPA)—vaak onder de $20/MWh in gunstige regio’s—stelt producenten van groene waterstof in staat om een goedkope, langdurige energievoorziening veilig te stellen. Bedrijven zoals ENGIE en Acciona integreren grootschalige hernieuwbare energiebronnen direct met elektrolyzerprojecten, optimaliseren operationele profielen en verminderen curtailmentverliezen.
Als gevolg hiervan convergeert de LCOH voor groene waterstof in 2025 naar het bereik van $2–$4 per kilogram in regio’s met overvloedige hernieuwbare energie en ondersteunende beleidskaders. Dit markeert een substantiële verbetering ten opzichte van het bereik van $4–$6/kg dat typisch was in 2020–2022. Industrie leiders zoals Siemens Energy en ITM Power richten zich op een LCOH van minder dan $2/kg tegen het einde van de jaren 2020, afhankelijk van verdere opschaling en voortdurende kostenreducties in zowel elektrolyzers als hernieuwbare elektriciteit.
Vooruitkijkend blijft de vooruitzichten voor de kosten trajecten van groene waterstof positief. De combinatie van massaproductie, lokalisatie van de toeleveringsketen en leercurve-effecten zal naar verwachting de CAPEX onder de $400/kW duwen tegen 2030. Tegelijkertijd zal de OPEX profiteren van netintegratie, digitale optimalisatie en dalende kosten van hernieuwbare energie. Deze trends positioneren groene waterstof om kosteneffectief te worden ten opzichte van fossiele waterstof in een toenemend aantal markten binnen de komende jaren, wat de adoptie in de industrie, mobiliteit en energiesectoren versnelt.
Supply Chain & Infrastructuur: Opschaling van Productie en Distributie
De wereldwijde druk om zware industrie en transport te decarboniseren versnelt de opschaling van de productie van groene waterstof en de ondersteunende infrastructuur van de toeleveringsketen. Vanaf 2025 gaat de sector over van pilot- en demonstratieprojecten naar vroege commerciële schaalinstallaties, met een focus op het uitbreiden van de productie van elektrolyzers, integratie van hernieuwbare energie en distributienetwerken.
Belangrijke elektrolyzerfabrikanten schalen de capaciteit op om te voldoen aan de stijgende vraag. Nel ASA, een Noorse onderneming, breidt zijn Herøya-faciliteit uit, met als doel een jaarlijkse productiecapaciteit van 1 GW van alkalische elektrolyzers, met plannen om verder op te schalen. Evenzo verhoogt Siemens Energy de output van zijn PEM elektrolyzers, met als doel een jaarlijkse productie van meerdere gigawatts tegen het midden van de jaren 2020. thyssenkrupp schaalt ook zijn technologie voor alkalische waterelektrolyse op, ter ondersteuning van grootschalige projecten in Europa en het Midden-Oosten.
Op het gebied van projectontwikkeling zijn er verschillende grootschalige groene waterstofinstallaties in aanbouw of in een gevorderd planningsstadium. Air Liquide bouwt een 200 MW elektrolyzer in Normandië, Frankrijk, met commissioning die wordt verwacht in 2026, terwijl Linde meerdere projecten ontwikkelt in de VS en Europa, waarbij hernieuwbare energiebronnen worden geïntegreerd. In het Midden-Oosten is NEOM in Saoedi-Arabië bezig met de ontwikkeling van een $5 miljard groene waterstoffaciliteit, met een doelstelling van 650 ton productie per dag tegen 2026, met partners zoals ACWA Power en Air Products.
Knelpunten in de toeleveringsketen blijven een uitdaging, met name in de beschikbaarheid van hernieuwbare elektriciteit, kritieke mineralen voor de productie van elektrolyzers en gespecialiseerde opslag- en transportinfrastructuur. Om deze aan te pakken investeren bedrijven in verticaal geïntegreerde toeleveringsketens. Bijvoorbeeld, Iberdrola ontwikkelt speciale zonne- en windparken om zijn waterstofprojecten in Spanje en Portugal van stroom te voorzien, terwijl ENGIE waterstofpijpleiding- en opslagoplossingen test in Europa en Australië.
Vooruitkijkend voorspelt het Internationale Energie Agentschap dat de wereldwijde geïnstalleerde elektrolyzer capaciteit tegen 2030 zou kunnen oplopen tot 45-50 GW, een stijging van minder dan 1 GW in 2020, als de huidige beleids- en investeringstrends aanhouden. De komende jaren zullen cruciaal zijn voor het opschalen van de productie, het standaardiseren van infrastructuur en het opzetten van betrouwbare toeleveringsketens ter ondersteuning van de verwachte groei in de productie en distributie van groene waterstof.
Eindgebruik Sectoren: Mobiliteit, Industrie, Energie en Exportmarkten
De productie van groene waterstof krijgt snel momentum als een hoeksteen van decarbonisatiestrategieën in meerdere eindgebruiksectoren, waaronder mobiliteit, industrie, energieproductie en exportmarkten. Vanaf 2025 wordt het wereldwijde landschap gekenmerkt door een toename van projectaankondigingen, opschaling van de productie van elektrolyzers en de opkomst van cross-sectorale partnerschappen gericht op het versnellen van de adoptie.
In de mobiliteitssector wordt groene waterstof steeds vaker ingezet voor waterstofbrandstofcel elektrische voertuigen (FCEV’s), met name in zwaar transport, bussen en treinen. Grote autofabrikanten zoals Toyota Motor Corporation en Hyundai Motor Company breiden hun waterstofvoertuigenportfolio’s uit, terwijl landen zoals Duitsland en Zuid-Korea investeren in waterstoftankinfrastructuur. Bijvoorbeeld, Alstom heeft waterstof aangedreven treinen geleverd voor commerciële diensten in Europa, wat de levensvatbaarheid van waterstof in railtoepassingen aantoont.
Binnen de industrie wordt groene waterstof geaccepteerd als een grondstof voor de productie van ammoniak en methanol, evenals voor de directe reductie van ijzer in de staalproductie. Bedrijven zoals thyssenkrupp AG en Air Liquide leiden pilotprojecten om fossiele waterstof in industriële processen te vervangen door groene alternatieven. De “Waterstofstrategie” van de Europese Unie en initiatieven zoals de Hydrogen Europe alliantie stimuleren grootschalige demonstratieprojecten, met verschillende elektrolyzerinstallaties op gigawatt-schaal in ontwikkeling.
In de energiesector wordt groene waterstof onderzocht voor netbalancering, seizoensgebonden energieopslag en als brandstof voor gasturbines. Nutsbedrijven zoals Siemens Energy en Uniper SE testen waterstofblending in aardgasnetwerken en retrofitting van energiecentrales om op waterstof te kunnen draaien. Deze inspanningen zullen naar verwachting de integratie van variabele hernieuwbare energiebronnen ondersteunen en de veerkracht van het net verbeteren.
De exportmarkt voor groene waterstof komt ook op, met landen die rijk zijn aan hernieuwbare bronnen—zoals Australië, Chili en de Verenigde Arabische Emiraten—die zich positioneren als toekomstige exporteurs. Bedrijven zoals Fortescue Metals Group en ACWA Power investeren in grootschalige groene waterstof- en ammoniakprojecten gericht op het voorzien in internationale markten, met name in Europa en Oost-Azië.
Vooruitkijkend naar de komende jaren, wordt de vooruitzichten voor de productie van groene waterstof gekenmerkt door snelle capaciteitsuitbreiding, dalende elektrolyzerkosten en toenemende beleidssteun. Het Internationale Energie Agentschap voorspelt dat de wereldwijde elektrolyzer capaciteit tegen 2030 100 GW zou kunnen bereiken, met aanzienlijke vooruitgang die wordt verwacht tegen 2025 naarmate meer projecten van de planningsfase naar de uitvoering gaan. Cross-sectorale samenwerking en internationale handelsakkoorden zullen cruciaal zijn voor het opschalen van de productie en het ontsluiten van het volledige potentieel van groene waterstof in de eindgebruiksectoren.
Uitdagingen & Belemmeringen: Technologie, Regelgeving en Marktacceptatie
De productie van groene waterstof staat op het punt aanzienlijke groei te ervaren in 2025 en de daaropvolgende jaren, maar de sector staat voor een reeks uitdagingen en belemmeringen op het gebied van technologie, regelgeving en marktacceptatie. Deze obstakels moeten worden aangepakt om groene waterstof in staat te stellen zijn potentieel als hoeksteen van de wereldwijde energietransitie te vervullen.
Technologische Uitdagingen blijven een primaire zorg. De meest gebruikelijke methode voor de productie van groene waterstof is waterelektrolyse aangedreven door hernieuwbare energie. Echter, elektrolyzer technologieën—zoals proton exchange membrane (PEM), alkalisch en solid oxide—zijn nog steeds in ontwikkeling. Huidige elektrolyzersystemen hebben te maken met problemen met efficiëntie, duurzaamheid en hoge kapitaalkosten. Vooruitstrevende fabrikanten zoals Nel ASA, Siemens Energy en thyssenkrupp schalen de productie op en investeren in R&D om de prestaties te verbeteren en de kosten te verlagen, maar brede inzet wordt nog steeds belemmerd door knelpunten in de toeleveringsketen en de noodzaak voor verdere innovatie.
Regelgevende en Beleidsbelemmeringen zijn ook significant. De definitie van “groene” waterstof varieert tussen rechtsgebieden, wat invloed heeft op de geschiktheid voor subsidies en prikkels. De Hernieuwbare Energie Richtlijn van de Europese Unie en de Amerikaanse Inflation Reduction Act hebben kaders geïntroduceerd ter ondersteuning van groene waterstof, maar de details van de uitvoering en certificeringsschema’s zijn nog in ontwikkeling. Deze regelgevende onzekerheid bemoeilijkt investeringsbeslissingen en projectplanning. Industrieorganisaties zoals de Waterstofraad en het Internationale Energie Agentschap werken samen met overheden om normen te harmoniseren, maar de vooruitgang is geleidelijk.
Marktacceptatie Belemmeringen omvatten de hoge kosten van groene waterstof in vergelijking met fossiele alternatieven. Vanaf 2025 variëren de productiekosten van groene waterstof doorgaans van $3 tot $6 per kilogram, vergeleken met $1–$2 per kilogram voor grijze waterstof. Het bereiken van kostengelijkheid hangt af van verdere dalingen in de prijzen van hernieuwbare elektriciteit, elektrolyzerkosten en de ontwikkeling van grootschalige projecten. Bedrijven zoals Air Liquide en Linde investeren in demonstratiefabrieken en infrastructuur van de toeleveringsketen, maar afnameovereenkomsten en langetermijnvraag signalen blijven beperkt.
Bovendien is de infrastructuur voor opslag, transport en distributie onderontwikkeld. De lage volumetrische energiedichtheid van waterstof en de noodzaak voor gespecialiseerde pijpleidingen of vloeibaarheidsfaciliteiten voegen complexiteit en kosten toe. Industrie leiders werken samen aan pilotprojecten en regionale waterstofhubs, maar brede acceptatie zal gecoördineerde investeringen en beleidssteun vereisen.
Samenvattend, terwijl 2025 een voortzetting van de momentum in de productie van groene waterstof zal zien, is het overwinnen van technologische, regelgevende en marktbelemmeringen essentieel voor de lange termijn levensvatbaarheid en opschaling van de sector.
Toekomstige Vooruitzichten: Strategische Routekaarten en Markt Scenario’s 2030+
De vooruitzichten voor de productie van groene waterstof in 2025 en de jaren daarna worden gekenmerkt door snelle opschaling, strategische investeringen en de opkomst van wereldwijde toeleveringsketens. Terwijl overheden en industrie leiders hun decarbonisatie-inspanningen intensiveren, is groene waterstof—geproduceerd via elektrolyse aangedreven door hernieuwbare energie—een centrale pijler geworden in de routekaarten voor de energietransitie. De Europese Unie heeft bijvoorbeeld ambitieuze doelen gesteld om tegen 2030 ten minste 40 GW aan hernieuwbare waterstof elektrolyzers te installeren, met een aanzienlijk deel dat naar verwachting operationeel of in aanbouw zal zijn tegen 2025. Dit wordt ondersteund door het Hydrogen4EU initiatief, dat grote energiebedrijven en beleidsmakers samenbrengt om infrastructuur en regelgevende kaders te coördineren.
Aan de bedrijfszijde schalen toonaangevende elektrolyzer fabrikanten zoals Nel ASA, Siemens Energy en thyssenkrupp hun productiecapaciteiten op gigawatt-schaal. Nel ASA heeft plannen aangekondigd om zijn Herøya-fabriek in Noorwegen uit te breiden, met als doel een jaarlijkse productiecapaciteit van meer dan 1 GW tegen 2025. Siemens Energy verhoogt ook de output van zijn PEM elektrolyzers, gericht op grootschalige projecten in Duitsland, het Midden-Oosten en Australië. thyssenkrupp levert elektrolyzersystemen van meerdere honderden megawatt voor industriële decarbonisatie, met name in de staal- en chemische sectoren.
Grote energiebedrijven investeren ook zwaar in waterstofhubs. Shell ontwikkelt het Holland Hydrogen I-project in Nederland, dat een van de grootste hernieuwbare waterstofinstallaties van Europa zal worden bij de verwachte ingebruikname in 2025. BP en Ørsted werken aan soortgelijke projecten in het VK en Denemarken, respectievelijk, met geïntegreerde wind-tot-waterstof waardeketens. In het Midden-Oosten bouwt NEOM in Saoedi-Arabië een groene waterstoffaciliteit van $5 miljard, gericht op grootschalige export tegen het tweede deel van dit decennium.
Ondanks deze vooruitgangen blijven er uitdagingen bestaan. De kosten van de productie van groene waterstof zijn nog steeds aanzienlijk hoger dan die van grijze waterstof, voornamelijk vanwege de kosten van elektrolyzers en de prijzen van hernieuwbare elektriciteit. Echter, industrieorganisaties zoals de Waterstofraad voorspellen dat met voortdurende opschaling, technologische innovatie en ondersteunende beleidskaders, groene waterstof kostengelijkheid kan bereiken met fossiele waterstof in belangrijke markten vóór 2030.
Samenvattend zal 2025 een cruciaal jaar zijn voor groene waterstof, met gigawatt-schaalprojecten die van planning naar uitvoering gaan, toeleveringsketens die volwassen worden, en de basis die gelegd wordt voor een wereldwijde markt die de energie-, industrie- en transportsectoren tegen 2030 en daarna kan transformeren.
Bronnen & Referenties
- Siemens Energy
- Nel ASA
- ITM Power
- Internationale Energie Agentschap
- Linde
- ACWA Power
- NEOM
- Fortescue
- CWP Global
- Europese Commissie
- Air Liquide
- Australian Renewable Energy Agency (ARENA)
- Mitsubishi Heavy Industries
- Hyundai Heavy Industries
- Nel ASA
- Siemens Energy
- Bloom Energy
- Acciona
- Air Liquide
- Toyota Motor Corporation
- Hyundai Motor Company
- Alstom
- Hydrogen Europe
- Fortescue Metals Group
- ACWA Power
- Hydrogen4EU
- Shell
- BP
- Waterstofraad
